martes, 18 de octubre de 2011

descrición do meu amigo Pablo

O meu amigo Pablo é un rapaz de 11 anos de idade. É alto e corre moito, ten moita forza, parece un animal salvaxe. Ten un corpo atlético. O seu pelo é de cor castaño e ten os ollos marróns, unha característica do seu rostro é que ten a cara ovalada. Usa gafas.

Ten un carácter agradable e é simpático, tanto que algunas veces parece como se estivese tolo, por exemplo, un día atouse coa mochila á súa cadeira, todos comezamos a rir e Fran tívolle que deixar as súas tesoiras para poder desatalo. A miúdo fai moitas trasnadas e está moitas veces castigado.

Leva boas notas, pero podería levar todo sobresalientes se non fose tan folgazán.

Unha das súas moitas afeccións é xogar o fútbol, aínda que chupa moito e non solta o balón. Gústanlle todo tipo de deportes.

Gústame moito estar con el porque non me aburro nunca.


Bruno

Descrición da miña avoa Georgeta

A miña avoa é alta, anda moi dereita, aínda non está nada encurvada. O seu pelo é ondulado e negro e teno sempre recollido cun pano. A súa cara é redonda, as cellas tenas moi poboadas e a súa boca pequena. Os brazos son largos e delgados e as pernas tenas moi bonitas, sen mancadelas nin varices.
Cando vai calor viste cunha camisa de manga curta e cunha saia de tea fina, e no outono e inverno usa prendas de la porque alí vai moito frío, pero sempre cun mandil por riba.
Gústalle moito coidar do gando, ir á misa tódolos domingos e ler a biblia. Sempre está facendo algo, non para un momento.
O seu carácter é bo, sobre todo cos seus netos, pero sabe enfadarse cando é necesario, sobre todo co meu avó.

Helleni

martes, 4 de octubre de 2011

Unhas vacacións especiais

Estas vacacións foron moi especiais para min porque me deixaron coidar o can dos donos da tenda onde traballa a miña irmá toda unha fin de semana; e ao final logrei que me deixaran quedar con ela.

Un mes despois escapou. Estaba paseándoa e esvaroume a correa que levaba posta e, co ruído da correa, asustouse tanto que saíu correndo pola rúa. Pasamos a tarde buscándoa e non apareceu, ata puxemos carteis. Despois de tres días sen aparecer, xa vos podedes imaxinar como me atopaba eu, chegou ela soa á casa. Volvín ser a nena máis feliz do mundo.

Sara

Unas vacaciones normalitas

Mis vacaciones de este verano fueron más o menos como las de los otros años. Lo único que cambió fue que no fuimos a la casa alquilada de siempre.

Lo más destacable fue que el primer día de playa casi me trago medio océano después de que una ola me diera muchísimas volteretas debajo del agua.

Varios días más tarde nos encontramos con un amigo de mi hermano David y con sus padres. Esa noche mi hermano David y su amigo se fueron de marcha y volvieron a las 5 de la mañana; lo peor es que esa noche tocaba oír los ronquidos del amigo de mi hermano.

Al fin llegó el día de volver a Ourense, a mi casa, a ver a mis abuelos, a mi perro…y por lo tanto a la rutina diaria.

Pablo

lunes, 3 de octubre de 2011

Excursión a Santa Lucía

Nestas vacacións estiven en Baiona dous fins de semana e en Áncora, unha semana.

Un día moi especial foi una excursión que fixemos desde Áncora a Viana do Castelo para coñecer a igrexa de Santa Lucía

Sacamos un montón de fotos desde abaixo e logo decidimos subir a pé, iso tiña como uns 20 m de altitude, tiñamos que chegar á cima onde se encontraba a parte máis alta da igrexa, chamada cimborrio.

Costounos chegar, o sitio era estreito e miña nai mareábase… Na cima de todo tomamos aire e contemplamos as vistas…impresionantes desde aquela altura, de novo volta para abaixo.

Meu pai e mais eu subimos por outro lado no ascensor, e volvemos sacar máis fotos desde arriba. Aínda que nos cansamos, este foi un dia bonito e distinto nas miñas vacacións en Áncora; cambiamos a praia por unha visita turística a Viana do Castelo.

Martín

Vacacións en Romanía

Estas vacacións pensei que ían ser como as dos anos anteriores, pero un día despois de cear os meus pais dixéronme que as iamos pasar no meu país, Romania. Desde entón estiven moi nerviosa esperando que chegara o día de marchar. Cando chegamos a Romania esperábanos impaciente toda a familia. Primeiro visitamos os pais da miña nai e logo os do meu pai. Dous días máis tarde eu e mailo meu avó visitamos sitios da miña infancia como os prados, o monte que temos alí preto... o que máis me gustou foi respirar o aire fresco do monte e o cheiro da herba fresca. Tamén volvín comer as comidas típicas de alí como salata de biof, caltabosi... entre estas todas a máis rica para min foi salata de biof.

Sen darme conta chegou o momento de voltar a España. A despedida foi moi triste porque non sei cando volveremos de novo. Paseino moi, moi ben, espero que vós tamén o pasarades así de ben.

Helleni

sábado, 1 de octubre de 2011

Unhas vacacións estupendas

Este verán fun á Pobra do Caramiñal e subín ao monte da Curota ver os cabalos. A Curota é un monte onde hai moitos cabalos salvaxes, gústame moito ir alí, porque a min gústanme moito estes animais.

Tamén estiven en Valencia, e fun visitar o Oceanografic. O que máis me gustou foi o delfinario. Ademais fun ás praias, parecéronme moi bonitas e a auga estaba moi quente.

María