COMPOSICIÓNS CREATIVAS

TAREFA:
Con estas oito palabras debedes inventar unha historia relacionada co magosto: botas, esquío, magosto, verme, cogomelo, souto, gris e chuvia.

 A continuación mostramos algunhas delas:

Para  celebrar  o  día  do  magosto,  no  pobo  de  Untes,  os  rapaces  máis  novos  saíron  pola  mañá  a  recoller  castañas  ao  souto  que  había  preto  de alí.

Era  un  día  gris,  frío  e  de  chuvia,  polo  que  tiveron  que  poñer  botas  de  auga,  chuvasqueiro  e  levar  un  paraugas  vello  que  tiñan  gardado  para  eses  días.

De  camiño  ao  souto  atoparon  dous  esquíos  que  subían  por  un  tronco  dun  carballo  centenario. Entretivéronse  mirando  como  os  esquíos  comían  nas  landras  e  recollendo  cogomelos.

Cando  chegaron  ao  souto  había  castañas  no  chan,  pero  tiveron  que escollelas  moi  ben  porque  algunhas  tiñan  vermes.

Encheron  todas  as  cestas  que  levaban  e  voltaron  moi  contentos  para  celebrar  pola  tarde  o  magosto.       Noelia   

Pasou o verán e de novo chega o outono. Os meteorólogos pronostican chuvia e moito frío. É o 11 de novembro, e coma cada ano, os nenos xuntámonos para celebrar o magosto.

Entre todos os rapaces decidimos como queriamos celebralo. O día amosábase  gris e as temperaturas

refrescaban cada vez máis, así que puxemos as botas de auga e fomos ó monte buscar un sitio para facer a fogueira. Alí había un souto con moitos castiñeiros, e debaixo dun deles, un esquío roía unha landra.

Collemos de paso unhas poucas castañas e ata atopamos algùn que outro cogomelo .

-Miúda cea  nos imos dar: cogomelos, castañas, churrasco!- dixemos nós.

Fixemos a fogueira e nela cociñamos todos os froitos que atopamos no souto e mais o churrasco. Aínda que algunha tiña o verme, estaban moi boas. O magosto resultou ser todo un éxito.                      Alberto 

Dous rapaces dun pobo da montaña do Courel, querían celebrar o magosto do 2013. Os rapaces Xoán e María, de 10 anos, tiñan que conseguir as castañas, así que lle pediron permiso aos seus pais, puxeron as súas botas de auga, e alá foron ao souto. O ceo estaba moi gris, a paisaxe que viron era outoniza, o terreo moi abrupto e o chan estaba mollado, debían andar con coidado. Había cogomelos, fentos, silvas, algúns acivros, pero o que máis había era castiñeiros. Os rapaces non se libraron da chuvia, pero foran precavidos e levaran paraugas. Cando chegaron onda o castiñeiro máis vello, puxéronse a apañar as castañas, pois eran as máis saborosas. Máis tarde os rapaces viron un esquío, e acercáronse a el, e o esquío contoulles que un lobo  que comía rapaces vivía nese monte, e Xoán e María colleron moitísimo medo. Máis adiante viron o verme Lucerne, e preguntoulles  se o esquío Marío lles contara unha historia dun lobo, eles contestáronlle que si e el díxolles que non lle fixesen caso, que era mentira, os rapaces déronlles as grazas e marcharon do souto. 

Cando chegaron á súa casa e lles contaron o que pasara no souto, non os creron. Ao día seguinte, fixeron o magosto, foi moi divertido e os nenos pasárono xenial, e Xoán e María acordaron volver outro día ao souto para ver se conseguían atopar o verme que tan ben se portara con eles.     Ángel

Nunha aldea chamada Porcho vivían dous rapaces, un chamábase Bruno e o outro Xoán. Un día cando estaban en clase a profesora díxolles que para preparar o magosto ía facer varios grupos de traballo.

 A Bruno e a Xoán tocoulles ir coller cogomelos e elixiron ir collelos o venres pola tarde, pois dixeran no tempo que na fin de semana ía chover e facer moito frío. Foron a un souto que estaba preto da súa casa.O ceo estaba gris aquel día pero polo menos non facía falta pór as botas de auga. 

Bruno cando estaba a punto de coller un cogomelo oíu unha voz.

-  Dixeches algo? - Preguntoulle Bruno a Xoán.

-  Non – contestou Xoán.
Entón deuse conta de que a voz proviña dun verme que estaba no chan.

- Non me roubedes o meu cogomelo, ladróns  - dixo o verme.

-  Que  queres a cambio? – preguntoulle Xoán.

-  Quero encontrar o meu amigo o esquío.

-  E logo que fixo? Igual anda escondéndose da policía! – exclamou Bruno.

-  Non, non. – respondeu o verme.

-  Bufff…-suspirou Bruno – entón que é?

-  É que o esquío foi a unha festa e aínda non volveu, e disto hai máis de 24 horas.

-  Entón que queres que fagamos?- preguntoulle Xoán.

-  Quero que o atopedes. Cos vosos pasos de xigante chegaredes antes ca min. - Dixo o verme.

-  A onde  foi? - Preguntoulle Xoán.

-  A Porcho. A festa é no xardín traseiro dunha casa que parece un pazo, moi bonita.

-  É ao lado da  miña casa! - Exclamou Xoán.

Os dous voltaron correndo. O primeiro que fixo Xoán ao chegar foi parar a música e todos os animais quedaron quedos.

-  Onde está o esquio?- preguntoulles Xoán.

-  Entrou na casa . – Dixéronlle os animais.

 A dona da casa déralle ao esquío cun pau, porque lle estaba comendo as noces, e deixárao inconsciente.

-  Déme o esquío?  - díxolle Xoán á muller.

Os dous foron correndo e levárono ata o verme.

-  Está morto? – preguntoulle o verme a Xoán.

-  Non, só está inconsciente.

E o verme deulles o cogomelo. Ao día seguinte foron á escola e mostráronlle o fungo á profesora.

-  É unha especie moi rara, é mellor gardala en vez de consumila. – Comentoulles a súa profesora.

Bruno e Xoán saíron da escola moi ledos de atoparen un fungo tan preciado o cal foi exposto, para que todos o puidesen observar,  na entrada do colexio.       Martín

A  comenzos de novembro uns  rapaces que  vivían nunha aldea de  Ourense chamaba Santa Cruz de Arrabaldo querían celebrar o magosto e  como non tiñan castañas  decidiron ir ao souto  a recollelas.  Como  o bosque estaba mollado  pola chuvia e o día estaba frío  e gris puxeron as botas de auga  e chuvasqueiros. Polo camiño atoparon cogomelos  e decidiron collelos, porque a nai dun deles coñecíaos    e ao mellor facíalles unha tortilla con eles.  Cando xa viñan para a casa cos cogomelos e as castañas atoparon un esquío e capturárono .

Ao chegar á casa foron deixar todo na bodega e marcharon durmir. Ó  día seguinte  cando  foron buscar os cogomelos e as castañas  para asalas non atoparon ningunha, porque o esquío saíra  da caixa onde o meteran  e rilláraas todas, o único  que había no chan era una verme que saíra dunha  castaña furada .

Os rapaces quedaron  pampos e moi  amolados, porque  aquel ano  non podían  celebrar  o  magosto. Yolanda