A continuación mostrámosvos as cantigas, refráns e adiviñas obre a castaña e o magosto que recompilamos os nenos e nenas da clase, preguntando aos nosos avós e avoas e ás persoas maiores da nosa aldea ou barrio. GRAZAS A TODOS ELES.
REFRÁNS
Polo San Martiño mátase o porquiño.
Relámpagos en San Xoán, as castañas vano pagar.
Castañas noces e viño son as delicias do San Martiño.
Polo san Martiño, castañas e viño.
Auga en agosto, nin bo viño nin bo magosto.
A chuvia en agosto, non trae bo mosto, nin bo magosto nin bo entrecosto.
Castañas no Nadal saben ben e pártense mal.
As castañas en agosto queren arder e en setembro beber.
Polo magosto, castañas e mosto.
Polo San Martiño chourizos, castañas e viño.
Por San Martín, castañas mil.
Ao pé do lumiño cómense castañiñas e tómase o viño.
Ao chegar o San Martiño mátase o porquiño e próbase o viño.
A todo porquiño lle chega o San Martiño.
Con castañas e viño novo xa non morre o pobo.
O verán de San Martiño son tres días e un pouquiño.
Despois do San Martiño vén o inverno de camiño.
CANTIGAS
Outono bonito Acabouse
a vendima
folliñas no chan comeza a esfollada,
castañas asadas tempo de comer cos veciños
que ricas están. catro castañas
asadas.
Non chas quero, non chas quero,
castañas do teu magosto
Non chas quero, non chas quero,
que me cheiran a chamosco
A castaña no ourizo Debaixo do castiñeiro
venche sei o que fai: dá gusto parrandear
cando está verde madura, como ten a folla ancha
cando está madura cae.
non deixa entrar o luar.
Cunhas castañas quentes Namoreime da castaña
sen fame estarán as xentes namoreime do ourizo,
cun vasiño de viño namoreime de ti nena
completo o San Martiño. porque tes o pelo rizo.
Namoreime da castaña A castaña no ourizo,
namoreime do ourizo, o ourizo no
castiñeiro;
namoreime de ti nena non te namores
meniña
porque tes o pelo rizo. do fillo do mariñeiro.
Xa estoupan as castañas, As castañas son castañas
xa se oen os nenos berrar, os ourizos son ourizos,
porque a festa do magosto os ollos da túa cara
está a piques de empezar. para min son dous feitizos.
ADIVIÑAS
Alto vivo Son pequena,
mírame a xente e a miña cor é marrón
e se me río cando
chega o outono
quedo sen dentes. métenme no fogón.
Alto estou Pódeseme asar,
cor de ouro teño pódeseme cocer,
e por unha risada e aínda sen facer
perdo o que teño pódeseme comer.
Unha cousa que vive na devesa.
e vaille picar o cu á artesa.
Cando ourizo aberto atopas no chan,
que é doado coller coa man?
Alto me vexo Son branca, non son papel,
no meu capelexo son
verde, non son limón,
ladrón vexo vir son
vermella, non son sangue,
e co meu carapucho son
negra non son carbón.
non podo fuxir. Quen
son?
No alto estou e se me río alá me vou.
Alto me vexo Teño
moitos fillos,
no meu capelexo cheos de ourizos
por unha risada un tronco moi groso
quedei sen nada. e teño moitos picos.
Podes comerme crúa, Alto, alto cabaleiro
asada e tamén cocida, dálle a risa
con ovos e con leite e perde o diñeiro.
secas ou fervidas.
Son unha festa
esperada Hai anos saquei a fame
que á xente sei
divertir de moitos meniños
nacín o 11 de
novembro tamén farto a barriga
e non sei quen
son, sábelo ti? de numerosos porquiños.
Arredor dunhas fogueiras
con gañas de pasalo ben,
brincaremos e cantaremos
ata o ano que vén.
